New York wordt niet voor niets 'the city that never sleeps' genoemd. Er is amper 1,5 week voorbij sinds mijn vorige blog en ik heb alweer zoveel mogen beleven. Times flies!

Zo stond ik vorige week vrijdag ineens in Madison Square Garden! Een paar uur eerder had ik een berichtje gekregen van een vriendin met de boodschap dat ze iemand kende die last minute niet naar het (compleet uitverkochte) Bruce Springsteen concert kon gaan die avond. Of ik het kaartje over wilde nemen. Ja natuurlijk! Zo wist ik om 16 uur dat ik 's avonds naar het concert zou gaan! Na het werk snel naar huis gegaan, omgekleed en op naar het stadion! Het was wel een raar gevoel om in je eentje naar een concert te gaan, maar ik raakte al snel aan de praat met wat mensen en heb een fantastisch concert gehad, het was weer 3 uur lang feest!

Wat na afloop gebeurde was minstens zo mooi. Ik liep naar de uitgang waar ik in gesprek raakte met ene Patrick. Hij bleek een NYPD officer te zijn die samen met een paar vrienden naar het concert was geweest. Uiteindelijk ben ik met ze in een bar beland en heb een biertje met ze gedronken, echt hilarisch! Ik kreeg allemaal tips hoe te overleven in New York: 'don't trust anyone (except for us of course)' , 'always know where you're going and look confident when you ride the subway' en nog een paar van die mooie oneliners.

Zaterdagavond heb ik Ingrid opgehaald van de bus want die kwam mij voor een kort weekend opzoeken in New York! We zijn 's avonds naar de film geweest (natuurlijk één groot Amerikaans eetfestijn van popcorn, chips en cola) en hebben zondag heerlijk de toerist uitgehangen. We hebben rondgewandeld in Manhattan, het New York Times gebouw gezien en lekker geluncht in Williamsburg met uitzicht op de Manhattan skyline.

Maandag was het alweer tijd voor een Springsteen concert (jullie mogen me gerust voor gek verklaren hoor), deze was echter wel gepland. Dit keer ging ik met een Amerikaanse vriend, Glenn Barnes. Ik heb hem 2,5 jaar geleden ontmoet tijdens een Springsteen concert in Greenville, SC. We hebben altijd via Facebook contact gehouden en hij vroeg begin dit jaar of ik zin had om mee te gaan naar een show in Madison Square Garden. Nou, dat wilde ik natuurlijk wel. Dus afgelopen maandag hebben we elkaar weer voor het eerst gezien. 's Avonds lekker uiteten geweest (onze leftovers aan een ondankbare zwerver gegeven) en toen naar The Garden (zoals de arena hier liefkozend genoemd wordt) gewandeld. We zaten in section 402 en hoewel ik wist dat dat redelijk slechte plekken waren, had ik geen idee dat het zo erg was. We zaten op de allerachterste rij in het stadion en als ik opstond keek ik tegen een betonning reling aan waardoor ik het podium niet meer kon zien. We waren dus gedwongen om het hele concert te zitten terwijl alle rijen voor ons wel gingen staan. Verder was er iemand drie uur lang keihard joints aan het roken want er hing een constante wiet geur (Glenn: 'ah that reminds you of home, doesn't it?'). Zelfs dit mocht de pret niet drukken, ik heb weer een heel indrukwekkend concert meegemaakt. Ik wil hier de non-Bruce fans niet lastigvallen met een uitgebreid verslag van het hele concert, dus voor mensen die een uitgebreider verhaal willen, voeg me even toe op Skype ;).

Je zou het bijna niet verwachten, maar er moest natuurlijk ook gewoon gewerkt worden. Deze week begon redelijk rustig. Dat veranderde dinsdag ineens. Ik kwam 's middags net terug op kantoor met lunch voor Tom en mij (ja daar zijn stagiaires voor, lunch halen) toen Tom ineens zei dat de kans groot was dat we zo live moesten want Santorum (die streed voor Republikeins kandidaatschap voor presidentiële verkiezingen) stond op het punt om zijn campagne op te schorten. Binnen een uur zaten we in de metro op weg naar ‘het dak'. Het dak is het dak van de Associated Press in hartje Manhattan van waaruit Tom altijd zijn kruisgesprekken met Hilversum doet. Waar Tom al tientallen keren op het dak heeft gestaan was dit voor mij de eerste keer en ik vond het heel tof dat ik mee mocht! Bij AP heb ik kennis gemaakt met een aantal journalisten die mij de werkvloer hebben laten zien. Echt een enorme redactie waar iedereen in zijn eigen cubicle zit te werken. Indrukwekkend om dat een keer te zien. Toen was het tijd om naar boven te gaan en mocht ik zien hoe zo'n kruisgesprek er vanaf de andere kant uitziet.

Donderdagavond was er het plan om naar een feestje te gaan met gratis eten en drank ergens in de stad. Nou dat klinkt goed zou je zeggen. Ik ging er heen met een aantal Duitsers (goed voor de familiebanden) en moest me van te voren aanmelden zodat ik op een lijst kwam. Dat idee vond ik super tof want ik had nog nooit op zo'n lijst gestaan, maar dat viel even tegen. Toen we er 's avonds eenmaal waren stonden er dik 200 mensen in de rij te wachten. Ik was volledig in de veronderstelling dat wij gewoon naar binnen konden want we stonden tenslotte op de fameuze lijst. Daar dacht de uitsmijter anders over. Helaas bleek dat iedereen op de lijst stond en we mochten achteraan sluiten. Daar had niemand zin in en we besloten naar een bar te gaan, toepasselijk Biergarten genaamd, en zijn via het High Line Park daarheen gelopen. Een heel bijzonder park want het is gebouwd op een oud trein traject dat door de stad liep. Je loopt dus door een smal, verhoogd park midden in de stad. Echt prachtig!

Ik kon het helaas niet laat maken want vrijdag mocht ik voor het eerst mee op reportage! We hadden de mogelijkheid om een Koreaanse jongen te interviewen die een aantal jaren geleden ontsnapt is uit een Koreaans werkkamp (3 mensen in de hele wereld is dat gelukt). Een journalist heeft een boek over zijn leven geschreven en we konden beide mannen spreken. Het was een ontzettend indrukwekkend verhaal en interview (zie hier voor item). Voor mij was het vooral heel erg leuk om te zien hoe zo'n dag er precies aan toch gaat; in principe niet heel anders dan de items die ik tot nu toe gemaakt heb, alleen kwam hier een iets duurderde camera aan te pas en deed alles net iets professioneler aan ;). We hebben het item gedraaid in Central Park en de rest van de dag/avond gemonteerd.

Dit weekend ben ik hard bezig geweest met de scriptie, we zijn nu bezig met de laatste loodjes en die wegen best zwaar. Gistermiddag voor het eerst in Central Park hardgelopen, zo gaaf dat dat gewoon kan! Renschoentjes aan en binnen 10 min sta je in één van de bekendste parken van de wereld. Halve park doorgerend en vooral heel veel om me heen gekeken en genoten van het uitzicht. Het is hier super mooi weer (dik 20 graden, morgen 34!) dus half New York zat in het park.

Verder begint het New Yorkse leven nu echt te wennen. Ik voel me hier helemaal thuis maar geniet hier tegelijkertijd nog elke dag van alles. Simpele dingen als koffie halen of gewoon rondlopen, het is prachtig. Ik kijk nog steeds mijn ogen uit, vooral naar de opvallende creaties die af en toe voorbij lopen. Om jullie een indruk te geven van de mensen die ik dagelijks tegenkom: een fotograaf maakt foto's van allerlei mensen in New York die hij tegenkomt en deze zijn te bekijken op www.humansofnewyork.com of op hun facebook pagina (staan meer foto's). Zulke dingen zie je niet in Groningen of Borgercompagnie ;)

Komende dinsdag ga ik met een aantal mensen van het International House naar een honkbal wedstrijd in het Yankee Stadium, ik heb nog niet eerder een honkbalwedstrijd gezien dus ben benieuwd! Voor woensdag avond heb ik kaarten kunnen regelen om een opname van The Daily Show (een heel bekende satirische nieuwsshow hier) bij te wonen, daar verheug ik me nu al op! Voor de rest weer lekker aan het werk, wat ook absoluut geen straf is!

Dank weer voor alle reacties op mijn blog/facebook/mail etc, leuk om te weten dat jullie al mijn avonturen een beetje volgen!