Wat is afscheid nemen toch naar. Gisteren afscheid moeten nemen van Guido die hier een dikke week op bezoek is geweest and it ain't fun. Het moment waarop hij door de gate gaat en ik in de bus naar de stad stap is toch wel heel vervelend. Gelukkig hebben we wel een super leuke week gehad!! Daarnaast ben ik hier nog steeds volop aan het genieten. Het gaat allemaal veel te snel, kan niet geloven dat ik bijna op de helft van mijn stage zit! New York is een soort van tweede thuis geworden, ik voel me hier helemaal op mijn plek. Ik heb in een korte tijd veel vrienden gemaakt met wie ik samen New York aan het ontdekken ben en ik ga elke dag met groot plezier naar stage (zelfs al moet ik een uur in een bloedhete metro van en naar werk). Op en top genieten dus!

Even drie weken terug in de tijd. In mijn vorige blog eindigde ik met de aankondiging dat mijn vader en ik een road trip zouden maken naar Atlantic City (de vergane versie van Las Vegas). Zaterdagochtend hebben we onze dikke huurauto opgehaald op Newark Airport en zijn we door New Jersey gereden. Natuurlijk mocht een bezoekje aan Asbury Park niet ontbreken aangezien we nog helemaal met ons hoofd bij het Bruce concert van een paar dagen eerder zaten. Daarna zijn we doorgereden naar Atlantic City. Ik was er al eens eerder geweest met Guido en vond dat mijn vader dit een keer meegemaakt moest hebben. Het is alsof je een andere wereld instapt. Aan de ene kant is het verschrikkelijk want de stad is doordrongen van armoede en jij loopt een beetje geld te verbrassen voor the fun, maar aan de andere kant is het gewoon echt zo tof! Het is vooral interessant om te zien hoe de casino's proberen besef van tijd weg te halen. Zo heeft geen enkele casino ramen en klokken en lopen de gebouwen in elkaar over zodat je niet de straat op hoeft. Hiermee voorkomen ze dat je even uit het gok wereldje stapt en je realiseert dat je toch beter naar huis kunt gaan. Voor de American Studies studenten onder ons: het was Theories of Culture all over again.

Mocht je trouwens toch even naar buiten gaan dan is het gelukkig niet nodig om van casino naar casino te lopen, je kunt ook geduwd worden. Op de boardwalk staan namelijk kleine, overdekte karretjes waar mensen in kunnen stappen en zo vervoerd kunnen worden naar een ander casino. Deze karretjes worden voortgeduwd door (veelal donkere) mannen. Het lijkt bijna op slavernij: de rijken willen niet lopen en laten zich met hun dikke buiken voortduwen door de armen. Misselijkmakend. Maar dat even tussendoor.

Na een paar uur rijden kwamen we aan in Atlantic City. We zijn aan het einde van de middag even over the boardwalk gelopen met als plan om 's avonds te gaan gokken. Mijn vader kon zich niet echt een voorstelling maken van het leven in de casino's dus hij bleef maar vragen of hij zich niet even moest omkleden, want een t-shirt, spijkerbroek en sneakers waren toch niet netjes? Om hem te overtuigen dat dat echt niet nodig was zijn we even een casino binnengestapt. Ik heb nog nooit iemand zo verbaasd een roltrap op zien gaan. Zijn mond viel letterlijk open toen hij voetbalvelden lang gokmachines, roulette en black jack tafels zag. Achter bijna elke gokmachine zit een oud mannetje of vrouwtje onophoudelijk naar de gokmachine te staren. In zijn/haar mondhoek hangt een sigaret, linkerhand heeft een glas drank vast en de rechterhand drukt onophoudelijk op de knoppen. Er lopen serveersters rond zodat je niet van je machine weg hoeft om te kunnen drinken. Verder hebben de hardcore gokkers ook een soort ketting met een stuk of 10 creditcards die ze wisselend in de machines stoppen. Als toppunt heb je zogenaamde lurkers (bespieders). Die gaan op de hoek van een rij machines staan wachten. Als er iemand wegloopt van een machine omdat degene alleen maar geld verliest gaat de lurker er snel zitten met de gedachte dat het nu wel goed moet gaan. Echt een compleet gestoorde wereld. En wat ik nu beschrijf valt echt in het niet als je het daar in het echt ziet.

Met deze voorstelling had ik mijn vader wel overtuigd dat we echt niet heel netjes naar het casino moesten gaan. Voordat we uiteten gingen hebben we toch even snel 20 dollar in de Dakota Thunder Machine (dat kan toch alleen maar goed gaan met zo'n naam) gegooid. Onze buffalo begon te rennen en na lukraak op wat knopjes te hebben gedrukt hadden we binnen een paar minuten van onze $20 toch maar even $150 gemaakt! Nederlanders als we zijn, toch maar even gestopt en een hapje gaan eten voordat we verder gingen gokken (even genieten van het gewonnen geld). 's Avonds weer terug gegaan en ons kostelijk vermaakt op de vele machines. A bit of inside information: favoriet van mijn vader was de Sex and the City slotmachine. Zijn ogen gingen enorm twinkelen wanneer er diamantjes op het scherm verschenen en hij nieuwe schoenen voor Carrie mocht uitzoeken (wat een paar dollar winst betekende). We hebben een hilarisch avond gehad en uiteindelijk quitte gespeeld dus dat was helemaal prima.

Zoals gezegd haat ik afscheid nemen, maar dat moest de volgende dag al want toen vloog mijn vader weer terug naar Nederland. Het was een heel bijzonder bezoek waar ik ontzettend mooi op terug kijk, heerlijk om zoiets met je vader te kunnen beleven. Gelukkig kon ik me meteen al gaan verheugen op mijn volgende bezoek want Guido zou twee weken later al aankomen!

Tussendoor ben ik ook nog met een groep van het International House wezen hiken op Breakneck Ridge (ja zo heet die rots echt). Dat was echt fantastisch. We gingen er 's ochtends vroeg met de trein heen. Deze stopt alleen voor de ridge in weekenden dus er was geen station. We werden uit de trein gegooid en stonden toen op het spoor. Het kostte ongeveer 3 uur om boven te komen en het was bepaald geen gemakkelijke klim aangezien het echt klauteren op handen en voeten was. Uiteindelijk de top bereikt en genoten van het prachtige uitzicht op de Hudson River. Na 7 uur te hebben gelopen was ik 's avonds helemaal gesloopt weer terug in IHouse. Vanzelfsprekend ging het lopen (en een sprintje naar de metro) toch net iets minder soepel dan normaal. Een paar dagen later heb ik nog een openlucht concert mogen meemaken in Brooklyn Bridge Park: relaxen in het gras met vrienden, beetje drinken/eten, muziek luisteren en een fantastisch uitzicht op Lower Manhattan. Dan besef je wel weer even hoe bijzonder het is om hier te zijn.

Maar goed, dat was tussendoor. Veel belangrijker was het feit dat Guido op 18 mei aankwam. Het was heel erg fijn om elkaar na twee maanden weer te zien. Ik heb net als mijn vader Guido zoveel mogelijk van de stad laten zien. Zo hebben we heerlijk relaxt in Central Park, maar ook de High Line en Brooklyn Bridge gelopen, 9/11 memorial bezocht, heel veel rondgewandeld en in allemaal toffe restaurantjes gegeten. Daarnaast hebben we de kwartfinales van de Amerikaanse lacrosse competitie gezien in Philadelphia! Daarvoor moesten we wel om 06.00 uit ons nestje maar het was heel tof om deze wedstrijden in een groot stadion te zien.

Afgelopen zaterdag hebben we Coney Island bezocht. Coney Island ligt op het zuidelijkste puntje van Brooklyn en dus aan de Atlantisch Oceaan. Coney Island was vooral heel bekend om haar pretpark begin 20ste eeuw maar het is nu enigszins vergane glorie (hoewel er nog steeds een pretpark is). Alsnog heel tof om er rond te lopen en we hebben ons opperbest vermaakt op het strand, the board walk en in de aftandse arcades met potjes basketbal (winst: een plastic vlieg, tolletje, gouden autootje, 2 chemische lollies, parachute man en een pak kaarten!)

Komende week ga ik naast stage hard werken aan onze scriptie (ik schrijf ‘m samen met een mede studente) want deze moet ik helaas tegelijkertijd afmaken. Maar het einde is in zicht, nog een paar weekjes doorbikkelen en dan is ie eindelijk af! Verder komt er 5 juni een tweede poging om naar The Daily Show te gaan en gaan we 6 juni waarschijnlijk naar Philadelphia om een item te draaien over de hoge criminaliteitscijfers in de stad. Daarnaast ben ik bezig om nog een aantal items te produceren, druk genoeg dus! Over drie weken komt een vriendin een aantal dagen langs dus daar kan ik me nu alweer op gaan verheugen!

Dank weer voor alle reacties op mijn blog/mailtjes/smsjes etc, heel erg fijn!