Zeikerds vond ik het altijd. Mensen die zich verzuchtend afvragen waarom er maar 24 uur in een dag zitten. Dan plan je toch iets niet goed? Je hebt 12 uur lang de tijd om nuttige dingen te doen, dan kun je nog een paar uurtjes relaxen voordat je ook nog eens 8 uur lang kunt slapen. Deze ‘zeikerds' verdienen een groot excuus. Ik heb nog nooit zo'n spannende en leuke periode meegemaakt maar allemachtig wat een drukte. Met stage, scriptie en leuke dingen doen zitten alle dagen propvol. De tijd vliegt voorbij, een paar uurtjes extra in een dag zou dan ook meer dan welkom zijn.

Het is echt ongelooflijk dat ik over een dikke maand alweer naar Nederland moet. Ja moet. Ik wil jullie allemaal erg graag weer zien, maar na een paar dagen zou ik het liefst Guido in mijn koffer stoppen en weer naar New York gaan. Wat een stage, wat een stad, wat een mensen: wat een leventje!

Na mijn vorige blog heb ik ook weer enorm veel beleefd. Zo heb ik gekanood in een heel mooi natuurgebied, ben ik naar het beroemde Apollo Theater geweest, lag ik vorig weekend op het strand, heb ik voetbal gekeken in een kroeg gevuld met 600 Nederlanders, stond ik om 3 uur 's nachts op het dak van een gebouw te feesten met uitzicht op het Vrijheidsbeeld, ben ik lekker uiteten geweest met vrienden, heb ik een watergevecht gehouden in Central Park... Echt te veel om op te noemen. Heel gaaf om zo de stad en het leven hier te ontdekken.

Twee weken geleden kwam een Nederlandse vriendin vakantie vieren in New York. Ik moest gewoon werken maar 's avonds hebben we veel leuke dingen gedaan: zo heb ik zelfs nog een Shakespeare stuk in Central Park gezien wat heel erg bijzonder was. Het laatste weekend heeft Carien me meegenomen naar Cape May, het zuidelijkste puntje van New Jersey. Ze heeft vrienden in New Jersey die daar een beach house hebben. Zij gingen daar voor een weekendje heen en wij mochten mee!

Het beach house is echt ontzettend Amerikaans met schommelstoelen op de porch, een outdoor shower en een bbq in the achtertuin (zie foto's) 's Ochtends deed je je bikini aan, pakte je handdoek, stak de straat over en lag je rest van de dag op het strand. Hoe tof New York ook is, het was wel even fijn om de stad uit te zijn. Carien en ik hebben hele dagen gebodyboard op de golven, rondgefietst op beach cruisers, biertjes gedronken met Vietnam veteranen in een veterans bar en heerlijk gebarbecued op de porch. Echt een geweldig weekend.

Vorige week heb ik ook nog een aantal mensen van Odd Fellows opgezocht. Even ter verduidelijking: op de middelbare school heb ik een essay-wedstrijd gewonnen en daarmee een reis langs de oostkust van de VS gewonnen. Deze wedstrijd werd uitgeschreven door de Odd Fellows. We deden toen (2005) ook New York aan en waren 5 dagen lang onder hoede van een aantal leiders. Toen zij erachter kwamen dat ik nu in New York zit, hebben ze me opgebeld met de vraag of ik zin had om langs te komen wanneer de nieuwe delegatie in New York zou zitten.

Zo gezegd, zo gedaan. Het was heel erg bijzonder om deze mensen weer te zien. Best indrukwekkend om na 7 jaar op dezelfde plek terug te zijn en de studenten te zien die nu die reis maken. Toen ik de leiders vertelde dat het zo'n indruk op me heeft gemaakt, werd er meteen gevraagd of ik even een praatje wilde houden voor alle studenten. Dat bleken er 150 te zijn. Juist. Zo stond ik een paar minuten later voor al deze mensen te praten. Het was even keihard improviseren en toch best eng, maar volgens mij vond iedereen het leuk.

Verder heb ik de allertofste stage die ik me ooit had kunnen wensen. Het is hard werken, maar ik leer ontzettend veel. Ik ben nu bijvoorbeeld al een aantal keren mee geweest op reportage, wat wel echt heel erg gaaf is. Zo heb ik begin juni kunnen regelen dat we konden filmen in Kensington, één van de slechtste buurten van Philadelphia. Hier wordt komend jaar 80% bezuinigd op openbaar onderwijs, waardoor veel scholen moeten sluiten. We konden draaien op een school waar we ook leerlingen mochten interviewen. Je belandt echt in een totaal andere wereld. Waar wij op ons 16e vooral druk waren met smsen en ons eerste vriendjes/vriendinnetjes zijn al deze kinderen opgegroeid met veel geweld en drugs. Ze hebben gezien hoe mensen werden vermoord, familieleden zijn dood of zitten in de gevangenis en vele hebben een sombere toekomst in het vooruitzicht. En deze leerlingen zijn ‘speciaal.' Zij zijn namelijk de 50% die wel school afmaakt en niet voortijdig afhaakt.

De wijk Kensington zelf was een soort Apocalyps, echt een einde van de wereld gevoel. Wij hebben gefilmd vanuit de auto (met geblindeerde ramen) omdat het gewoon te gevaarlijk was om op straat te staan met een camera. We hebben de auto geparkeerd op één van de grootste drugscorners van de buurt. Deze is gevuld met drugs dealers, heroïne hoertjes en mensen die ter plekke een ader zochten om te spuiten. Gruwelijk. Het was wel heel spannend om deze mensen stiekem te filmen. Het eindresultaat is echt heel erg mooi geworden. Voor mensen die het nog niet gezien hebben, je kunt de reportage hier bekijken.

Vorige week vrijdag zijn we terug gegaan naar Philadelphia, dit keer om een project genaamd 'Philly Painting' te filmen. In één van de slechtere buurten van de stad hebben twee Nederlandse mannen dat project opgezet. Ze verven in samenwerking met de lokale bevolking één gehele straat in allemaal kleuren en hopen zo de gemeenschap weer een beetje bij elkaar te krijgen en misschien het toerisme aan te laten trekken. Een soortgelijk project hebben ze en aantal jaren geleden opgezet in the sloppenwijken van Rio de Janeiro en daar is het een groot succes geworden.

Remco wilde met zijn fotocamera filmen, waardoor het geluid apart moest worden opgenomen. Ik werd voor die dag als geluidsvrouw ingezet, heel gaaf! Dit had ik nog nooit gedaan dus ik kreeg van Remco 's ochtends om 6.30 uur een spoedcursus geluid voordat we een uur later de auto instapten op weg naar de volgende achterbuurt in Philadelphia.

We hebben de hele dag schilders gevolgd, gepraat met locals en de Nederlanders geïnterviewd. Gelukkig heb ik het rec. knopje elke keer ingedrukt en ook echt geluid opgenomen. Het was echt zinderend warm; best zwaar werken met 38 graden (en wel warmer in de zon), maar wel heel erg leuk. Je bent aan het werk in één van de slechtste buurten van de stad dus je kijkt echt je ogen uit. Er komen opgepompte auto's langs met 28 inch velgen (google dat maar eens, echt huge!), enorme gangsters onder de tattoos en littekens van schotwonden passeren en iets te dikke vrouwen die de afgelopen 20 jaar een hamburger dieet hebben gevolgd.

Nadat we klaar waren met werken hebben we nog een biertje gedronken bij de Nederlanders voor het huis (die wonen voor een jaar ook in die buurt). Unieke ervaring. Je zit zoals in de film op een stoepje voor het huis met links van je een pitbull genaamd Pablo en aan de rechterkant een heleboel mensen - variërende van zwangere vrouwen, kinderen van 6 en gangsters van 40. Ondertussen vertellen de Nederlanders wie er de dag ervoor in de straat in elkaar is geslagen, dat er op de hoek iemand is doodgeschoten en aan de andere kant iemand is neergestoken. Een heel gezellige avond gehad. Het item wordt als het goed is komende zaterdag uitgezonden, kijken dus mensen! [edit: er is nieuws tussendoor gekomen, dus item wordt zaterdag niet, ik herhaal niet uitgezonden. Nog geen nieuwe datum bekend]

Dit soort dagen zijn echt lang, ik stond om 05 uur naast mijn bed en lag er om 01 uur 's nachts weer in. Het maakt eigenlijk helemaal niets uit. Waar ik in Nederland nog wel eens chagrijnig om 06 uur naast mijn bed stond omdat ik een uur later groente moest sjouwen, sta ik hier altijd vol energie op (maakt niet uit hoe laat ik in bed lig) omdat ik weet dat er weer een toffe dag aan komt.

Zoals jullie misschien wel merken vliegt de tijd echt voorbij. Het is 5 weken geleden sinds mijn laatste blog en ik kan nu al bijna de belevenissen niet meer kwijt, ik maak zo ontzettend veel mee. Het is één grote, fantastische achtbaan die maar door blijft gaan. Ik gok dat als ik thuis ben ik pas echt realiseer wat ik allemaal gedaan heb. Je hebt hier weinig tijd om van dingen bij te komen want het volgende leuke dient zich meteen weer aan.

Inmiddels zit ik dus in mijn laatste maand hier. Ik wist van te voren wel dat de tijd snel zou gaan maar dit slaat nergens op. Nog even vier weken keihard genieten dus!