Aangezien het eergisteren alweer twee weken geleden was dat jullie van me hebben gehoord vond ik het vrijdag wel weer tijd om een blog te schrijven. Ik had mijn blog bijna af en mijn weekendplannen stonden redelijk vast - feestje, leren, leren, leren, feestje - toen ik ineens een smsje van Claudia kreeg dat zij, Thomas en Veronika zaterdag naar een U2 concert gingen. Ze hadden een kaartje over en vroeg of ik mee ging!! Als het even kan zeg ik hier tegen alle leuke dingen volmondig ja (ik studeer tenslotte maar één keer in Amerika) en zo zat ik zaterdagochtend om zeven uur in de auto met de drie Oostenrijkers en waren we op weg naar Raleigh!

De reden waarom we zo vroeg weg moesten was niet omdat we vooraan wilden staan (we hadden zitplaatsen) maar omdat we de kaartjes nog op moesten halen. Ze waren namelijk gekocht op Ebay. Nu ben ik nogal sceptisch tegenover tickets kopen op Ebay dus ik zag ons 's middags alweer terug rijden omdat het fake tickets waren. Na vier uur rijden kwamen we aan bij een McDonalds waar we hadden we afgesproken met ene Scott Cooper die de tickets wilde verkopen. Het zag er allemaal betrouwbaar uit, maar ik geloofde het pas echt toen we 's middags in het stadion waren. We kwamen rond een uurtje of één in Raleigh aan en hadden dus nog de hele middag om de stad een beetje te verkennen.

Mooi stad, stuk moderner dan Charleston. Door stom toeval nog bij één of andere hondenshow belandt. Wat een zielig schouwspel zeg! Er waren verschillende activiteiten georganiseerd. Eén daarvan was om je hond zo mooi mogelijk aan te kleden. Ik heb honden verkleed als vlinders, dokters (was by far de ergste), spinnen, pompoenen en ballerina's voorbij zien komen. Ook de meest vage hond alle tijden gezien - totaal uit balans (zie foto). Aan het einde van de middag zijn we nog naar een mall geweest, daar een paar uurtjes rondgehuppeld om vervolgens weer in de auto te stappen naar het stadion! Na een kwartiertje rijden hoorden we U2 al soundchecken; het concert werd in een opluchtstadion gegeven, echt super mooi. Auto geparkeerd op één van de vele parkeerplaatsen (lees: stukken gras waar je $20 voor mag neertellen) en op naar het stadion.

Amerikanen maken van zo'n concert echt een dagje uit. Velen komen al 's ochtends vroeg, parkeren hun auto, laden de barbecue uit en zitten de hele dag een beetje te eten en te relaxen voordat ze naar het stadion gaan. Toch nog een beetje bang dat het fake tickets waren kwamen we aan bij de ingang. Nog een mini-hartaanval gehad, want eerst zei scanner dat ticket niet goed was maar thank god lag dat aan het apparaat en ineens stonden we in het stadion! Potje staan gillen dat we er eindelijk waren en op weg naar onze plaatsen. Hoewel we achter het podium zaten heet de U2 tour niet voor niets the 360° tour. We konden het vanuit elke hoek prima zien. Ik heb nog nooit zo'n gaaf podium gezien! Een soort van spaceship met een raket in het midden (foto's volgen nog).

Om kwart over zeven begon het voorprogramma, Muse! Supervet optreden, het werd inmiddels al donker en dat maakte het wel heel bijzonder. Het was een heldere nacht en het optreden was bij volle maan. Muse heeft in totaal een uurtje gespeeld, daarna lichten weer aan en het hele podium werd nog eens extra omgebouwd. Rond negen uur gingen ineens de lichten uit en werd 'Ground control to Major Tom' van David Bowie ingezet. 60.000 mensen gingen uit hun dak toen de band op kwam. Hoewel ik geen enkel lied van hun nieuwe cd ken, heb ik een fantastische avond gehad. Met zijn vieren keihard mee staan bleren op One, Elevation, Where the Streets Have No Name, Vertigo etc en hoewel wel zitplaatsen hadden hebben we geen minuut gezeten. Hoogtepunt van de avond: Een man had een request meegenomen voor het lied 'People get Ready' en had onder dat verzoek de gitaarakkoorden geschreven. Bono zag het request, pakte het spandoek en begint het nummer te zingen. Halverwege het nummer stopt hij met zingen, zegt iets in de trant van 'don't be shy' en gooit de microfoon naar de man in het publiek die het bord vast had. De man grijpt zijn kans en zingt vol overgave het refrein voor 60.000 mensen, kippevel zo mooi. Uiteindelijk hebben ze twee uur gespeeld, wist niet zo goed wat ik van te voren moest verwachten maar het was een fantastisch concert!

Nog even in stadion gebleven en nagenoten van alle indrukken. Toen we terugliepen naar de auto hadden de hongerige Amerikanen inmiddels hun barbecue alweer tevoorschijn gehaald en onder het genot van (te) veel bier - het was ook niet dat ze terug moesten rijden ofzo - zaten ze kilo's vlees te eten. Verkeer was een chaos maar na 45 min zaten dan toch op de snelweg en gaf onze GPS aan dat we rond vijf uur 's ochtends terug zouden zijn in Charleston. Al snel in slaap gevallen en zo gingen de vijf uur best snel voorbij. Uiteindelijk kwart voor vijf thuis, bijna 24 uur op. Doodmoe maar met een super tevreden gevoel. Ik heb een geweldige dag gehad met Claudia, Veronika en Thomas. En... Thomas gaat 3 november mee naar Bruce! (Eerst zou Esther's huisgenootje meegaan maar die kan niet meer, dus we hadden een kaartje over).

Goed, wat heb ik verder nog beleefd de afgelopen twee weken. In ieder geval was het een stuk minder spannend dan gisteren aangezien ik vooral heeeeel veel tijd in de bibliotheek heb doorgebracht. Docenten vinden het namelijk nodig om naast de enorme bergen huiswerk elke week een paar toetsen en essays op te geven. De stof is makkelijker dan in Nederland maar het is gewoon zo ontzettend veel dat dagen in de bieb tot een uurtje of elf 's avonds geen uitzondering zijn. Mijn gemiddelde week bestaat vooral uit bibliotheek en koffie en dan ben ik er zo zat van vrijdag dat ik veel te weinig in het weekend doe. Dit zorgt er dan weer voor dat ik zondagavond weer in de stress schiet over de komende week. Heerlijk studentenleventje....

Twee weken geleden grote test gehad voor American Public Address. Deze woensdag cijfers teruggekregen en alle Nederlanders hebben de Amerikanen verslagen qua cijfers

. Hoewel wij (afgezien van Constantijn, die op miraculeuze wijze 103% scoorde) niet eens heel hoge cijfers hadden (rond 83% van 100) waren de Amerikanen redelijk sneu bezig. Ze vonden het allemaal maar moeilijk en gaven dan twee seconden later toe dat ze niets hadden gelezen, hmmm wat raar. Een meisje vond het in ieder geval maar belachelijk dat de ‘foreigners' hogere cijfers gehaald hadden. Donderdagmiddag een super interessante lezing bijgewoond over 'political scandals' waar onder andere de press secretary van Bill Clinton bij was. Kreeg er voor het vak Mass Media ook nog eens extra punten voor, dus dat was al helemaal prima.

Vorige week vrijdag wilden Jelle, Anne en ik wel eens Tanger Outlets bezoeken. Het is winkelcentrum waar alleen maar outlet winkels zitten en alles dus een stuk goedkoper is. We besloten een bus te nemen en deze rit bewees nog maar eens dat we echt gezegend mogen zijn met de bussen in Nederland - ja, zelfs degene naar het Zernike waar je plat wordt gedrukt. Hoewel segregatie in Amerika al meer dan vijftig jaar is opgeheven wordt je er nog elke dag mee geconfronteerd. In the Dining Hall en supermarkt werken alleen donkere mensen en de blanken zitten voorin de bus en de donkere mensen achterin.
Wij de bus in en op weg naar Tanger Outlets. Halverwege de rit moest een man in een rolstoel de bus in maar het liftje dat in de bus zit om mensen aan boord te hijsen werkte niet. Na een kwartier te hebben geprobeerd gaf de buschauffeur het op. Hij weigerde door te rijden en belde een andere bus voor hulp. Daar zaten we dan met zijn drietjes in de ghetto. Nergens politie te bekennen, geen voetgangers meer op straat en alleen maar mensen die voor hun half vervallen huisjes hingen en ff kwamen kijken wat er aan de hand was. Nou geloof me, dan voel je je niet echt tof. Gelukkig hebben we het allemaal overleefd. Het outlet center viel me een beetje tegen, maar wel nieuwe renschoenen gekocht

. Op de terugweg weigerde Jelle - 'Ik ga nooit meer die bus in' - de bus te nemen. Taxi gebeld en naar huis gereden.

's Avonds stond een trip naar Pantheon gepland - de lokale gaybar van Charleston. Ik had al van Annemiek en Do (die zaten hier vorig jaar) gehoord dat dat echt hilarisch moest zijn. Eerst thuis een klein feestje met wat mensen en toen rond een uurtje of elf op weg naar Pantheon. Bij de deur verloren we al meteen twee meiden, ze waren nogal aangeschoten en toegang werd prompt geweigerd - is weer eens wat anders dan met je dronken hoofd 't Feest in de stad binnenstappen. Ik was nog nooit in een gaybar geweest dus dat was al een ervaring op zich, maar daar kwam bij dat er om 12 uur 's nachts een heuze dragqueenshow begon! Vrouwen/mannen (tja wat zijn het) komen 1 voor 1 het podium op in de meest prachtige outfits en dan gaan ze al playbackend de zaal rond om geld te vangen. Hilarisch. Naderhand had Jelle het al snel gezien - 'ja ik ben hier echt te nuchter voor hoor' - en hij en Anne gingen terug naar Kelly House. Constantijn en ik hebben daar nog flink staan dansen totdat om half 2 (JA HALF TWEE) ineens de lichten aangingen en er werd omgeroepen dat ze gingen sluiten.

Volgende dag weer geleerd en 's avonds zijn we naar de film Inglorious Bastards geweest. Echt een aanrader, ontzettend goede film van Quentin Tarantino. Gegeten in de bioscoop, ja dames en heren, in Amerika kun je complete maaltijden in de bios bestellen. Want stel je toch eens voor dat je in de bioscoop honger krijgt en er is niets te eten. Om te voorkomen dat Amerikanen uithongeren is het mogelijk om hamburgers/pizza en nog veel meer ‘voedzame' maaltijden te bestellen met natuurlijk een ‘chocolate chip cookie milkshake.' (wat echt belachelijk lekker was, dat wel

).

Zondag ook weer vroeg de bieb in want aan het einde van de middag zou Jurjen (vriend en oud bestuursgenoot) komen! Hij studeert op dit moment aan Furman University en was met wat mensen een weekendje in een beachhouse, een uurtje rijden van Charleston. Aan het einde van de middag waren ze in Charleston en we hebben een paar uurtjes met zijn allen doorgebracht. Het was echt fijn om een vriend uit Nederland te zien. Helaas was het maar kort aangezien ze ook weer terug moest rijden maar over 3 weekjes komt Jurjen hier een heel weekend!

Deze week eigenlijk niet echt iets bijzonders meegemaakt, naast U2 natuurlijk!

Komende woensdag al jarig, tijd vliegt hier. Helaas wordt het waarschijnlijk niet zo'n interessante verjaardag aangezien ik tot 9 uur ‘s avonds college heb maar Jelle (8 oktober jarig) en ik vieren het waarschijnlijk een weekend daarna. Komend weekend ga ik namelijk raften in Tennessee!! Dit gaat uit van international club en met 12 mensen gaan we weekendje doorbrengen in de bossen. Zondag raften en maandag paintballen, hoe tof! Ik heb stiekem echt ontzettend veel zin om mensen neer te knallen.

Extra foto's van onze roadtrip volgen ergens deze week denk ik. Nog bedankt voor al jullie lieve reacties op mijn vorige blog, heb er echt van genoten!

Liefs